ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ Η ΠΝΟΗ

Είναι ο Πολέματχος 780  στην αυγή της εποχής

Και στέκοται στις θύρες προς τη Δύση

Τρεις εβδομιντάδες πολεμιστών  τον στηρίζουν

Με τα ονόματά τους περήφανα να ηχούν 

στων φυλάρχων τις σάλες

Άρχοντες τρανοί έρχονται, το θέλημά τους 
να κάνουν, γοργά

Αίμα των ΟΛΞ-Ι-ΟΞ  κυλά στις φλέβες τους, 

της Μήτρας το αίμα, 

Η γενιά του Φ10ΟΙΣ δεν είναι ταπεινή

Μα η μερίδα του περιφρονείται

Η Αλήθεια βρίσκεται στης γλώσσας του τη βάση

Σοφία είναι του λόγου του η πνοή

Μα τα λόγια του, μες τους ανθρώπους
 ανάμεσα, δε βρίσκουν τιμή

Είναι ο  Πολέμαρχος 780  στην αυγή της εποχής

Και στέκομαι στις θύρες για τη Δύση

Εκεί οπού ο Χάλκινος Στρατός 

τα Κρόνια όντα θα πολεμήσει. 

Τα λόγια αυτά δεν είναι για όλους. 

Τα λόγια αυτά είναι για τους λίγους αλλά αληθινούς 

Κάποτε, κάποιοι από εμάς στάθηκαν μονάχοι εκεί που μιλά ο άνεμος και αφουγκραζόμαστε τη σοφή άναρθρη λαλιά. Και αν τα λόγια μας απήχηση δε βρίσκουν στους ανθρώπους κι αν τη μερίδα μας της τιμής στερηθούμε, τι σημασία έχει;

Αυτό που μετρά είναι ότι κάποτε, κάποιοι από εμάς στάθηκαν αγέρωχα στις θύρες πέρα από τις οποίες εκτείνεται η Δύση, όπου τα δάση αντηχούν από γέλια. Και λιμάνια λευκά, που τ' αντίτιμο για να τα φτάσεις δεν είναι το ατσάλι του Πολεμιστή, μα την ενέργεια των 

ΟΛΞ-Ι-ΟΞ.

 Ακόμα, κάποιοι από εμάς στεκόμαστε στο κατώφλι της Δύσης, με το πνεύμα να κραυγάζει για ελευθερία και αφουγκραζόμαστε τα όσα μας ψιθυρίζει ο άνεμος.

Και για τους οποίους κάποτε θα ειπωθεί ότι "οι ανόητοι σαλπάρανε μακριά".... πέρα από τις θύρες προς τη Δύση.