Απο Ατσάλι ΚΑΙ Χαλκό
άτω απ' τα λάβαρα των κοράκων του Δορυφόρου Ενός, προελαύνουνε... Προς τη μάχη.. Παγωμένος ο Βορριάς ξεχύνεται ανάμεσα στις γραμμές και τις σημαίες τους, σκληραίνοντας το βήμα τους... το βλοσυρό τους βλέμμα... τη σιδερένια τους θέληση. Φτάνοντας στη λοφοκορφή, στρέφει το βλέμα του, πίσω στους άνδρες του...
Εκεί απάνω στην κορφή των καιρών, στο συναπάντεμα των ανέμων... θα σταθούνε... Πίσω από τις ρουνοστολισμένες τους ασπίδες, ενώ τα βέλη τους θα σκιάζουν τον ουρανό...
Εκεί θα παραμήνουν άκαμπτοι... οι άνδρες από ατσάλι και χαλκόΑκολουθούνε το σημάδι των κοράκων του Μονόφθαλμου Πατέρα... αυτοί τους υπέδειξαν που θα σταθούνε... και ξεσπάνε τη θύελλά τους στις τάξεις του εχθρού... Ακούνε τη συμφωνία του ατσαλιού των χάλκινων σπαθιών τους και πισωπατούν... Άνανδροι, δειλοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου