Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Μετά τον Πρώτο Θρίαμβο (1)


πό τον πόλεμο έρχονταν τα νέα πια με συχνότητα απίστευτη και πολύ σύντομα έμαθαν ότι η πολιορκία είχε τελειώσει και η Συμμαχία είχε νικήσει. Η Συμμαχία του Χάλκινου στρατού του Πολεμάρχου πέτυχε, μεγάλο βαθμό στην επικράτηση αυτή έπαιξε η ηχητική - παγίδα του πολυμ΄γχανου στρατηγου, του 780. Τού θριάμβου φωνές αντηχούν, όλοι θέλουν τον ήρωα να δουν, τους ήρωες μετά
την πρώτη μάχη, λευτεριά και αλήθεια μαζί.

   Όλοι περιμένανε ένα δούνε τους ανθρώπους τους να γυρίζουν, και κάμποσο καιρό μετά, ο Πολέμαρχος 780, ο Ιεροέθύτης, ο Αντρέι ο Ιεροεξεταστής,  εμφανίστηκαν στη πύλη, τελευταίος απ’ όλους τους ο Ημεροβάτης ο Θεσβιτης του που επέστρεψε σπίτι του. Η Μίριελ τον αναγνώρισε αμέσως, αλλά ο Θεσβιτης δίστασε να τον πλησιάσει επειδή η εικόνα που είχε από τον πατέρα του όταν έφευγε, διέφερε πάρα πολύ από αυτόν τον άνθρωπο που έβλεπε μπροστά του. Τον έβαλαν να καθίσει επειδή φαινόταν εξαντλημένος και τον άφησαν να τους κοιτάξει πιο προσεκτικά, και ο γιος του τότε τον πλησίασε και τον αγκάλιασε. Τα καστανά μαλλιά του που είχαν γκριζάρει πια, ήταν μακριά και απεριποίητα και τα μάτια του υγρά, και ο νέος άνδρας που τον είχε αγκαλιάσει ήταν ο μικρός του Θεσβιτης  που τον είχε αφήσει πίσω του, με ένα σωρό ευθύνες.

Από τα στενά δρομάκια, έφτασε ως το σπίτι, και μπήκε μέσα σχεδόν την ίδια στιγμή με τον πολυμήχανο στρατηγό του Πολεμαρχού  που είχε έρθει με το άλογο από άλλο δρόμο από αυτόν που είχε πάρει εκείνη, και που παραμέρισε στο άνοιγμα της πόρτας, αφήνοντάς την να περάσει πρώτη. Έριξε μια ανυπόμονη ματιά γύρω της και στάθηκε μπροστά στον ώριμο άντρα που καθόταν στην καρέκλα και σηκώθηκε άναυδος μόλις την είδε. Η όμορφη νεαρή γυναίκα που τον κοίταζε χαμογελαστή, έμοιαζε με ξωτικό όνειρο, μα ήταν το ίδιο κορίτσι που είχε έρθει να μείνει με την οικογένειά του απο τον πλανήτη Λυτξ πριν τον πόλεμο, ήυαν η μύτρα Ενλόρ-Ιλξ.
Ο στρατηγός του Πολεμαρχού  άνοιξε το στόμα του για να της απαντήσει αλλά δεν έβγαλε λέξη, και η Ενλόρ-Ιλξ ξανακοίταξε για μια στιγμή γύρω της και το χαμογελαστό της πρόσωπο σοβάρεψε σταδιακά και η ανάσα της δεν ακουγόταν πια. Και τότε άπλωσε το αριστερό της χέρι χωρίς να του μιλήσει ξανά και εκείνος ακούμπησε το χρυσό δαχτυλίδι του Ελουρέντ μέσα στην ανοιχτή παλάμη της και εκείνη έμεινε για λίγο να τον κοιτά, και μετά κατέβασε τα μάτια της και κοίταξε το λαμπερό κόσμημα που έκλεισε σφιχτά στη χούφτα της. Του γύρισε την πλάτη της και μπήκε στο δωμάτιο που χρησιμοποιούσε όλον αυτόν τον καιρό και βάλθηκε να μαζεύει τα πράγματά της μέσα στον καφέ δερμάτινο σάκο της. Ο στρατηγός που παρακολουθούσε αμίλητος από μια γωνιά, πρόλαβε να τη δει που τράβηξε το γκρίζο ύφασμα από το κεφάλι της και τα μαλλιά της με τις μακριές κοτσίδες χύθηκαν ελεύθερα μέχρι τη μέση της. Επειδή τότε, η Μίριελ που έκλαιγε σιωπηλά κρυμμένη πίσω από τον αργαλειό του λιναριού, έτρεξε στο δωμάτιό της για να την εμποδίσει να φύγει και έκλεισε την πόρτα πίσω της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...