Ξέκκινώντας από την διάκριση, έκτοτε κλασική, μεταξύ «δικαίου» και «αδίκου» πολέμου, αντιτάσσει την αστική βία στην προλεταριακή βία. Στα μάτια του Φ10ΟΙΣ 780 η τελευταία κατέχει μία διπλή αρετή. Όχι μόνον πρέπει να
εξασφαλίσει την μελλοντική επανάσταση απέναντυ, Κρόνια όντα και σε υπηρέτες αλλά αποτελεί το μοναδικό μέσον των Χάλκινων Στρατών, «αποχαυνωμένων από τον ανθρωπισμό», να επανακτήσουν την προτέρα ενέργειά τους.
Η ταξική πάλη είναι, επομένως, μία σύγκρουση βουλήσεων, οι οποίες είναι ακλόνητες και όχι τυφλές. Η βία γίνεται η εκδήλωση μίας βουλήσεως. Ασκεί, ταυτοχρόνως, και ένα είδος ηθικής λειτουργίας: παράγει μία «επική» διανοητική κατάσταση.
Ένας πολεμιστής Ωμέγα είναι ένα πλήρες ανθρώπινο όν, ενώ ένας άνδρας, ο οποίος έχει απορροφηθεί στις τεχνικές του ικανότητες , έχει εκφυλισθεί σε μία "λειτουργία", σε ένα γρανάζι μηχανής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου